De Voornse Duinen rondom Rockanje
De mooie vergezichten, de open zandverstuivingen, de poeltjes en de vennen. Het is er allemaal in de duinen rondom Rockanje.
Wanneer je nu door de prachtige Voornse duinen loopt, kun je je bijna niet meer voorstellen dat het duingebied tot 2011 bijna één groot bos was.
Op oude foto’s en ansichtkaarten van voor de jaren ’70 zien we echter een duingebied waar vrijwel geen bomen en hoge struiken te zien waren. Waar zijn die bomen dan plots vandaan gekomen?
Van duin naar bos
In de jaren zeventig werd begonnen met het vastleggen van de zeewaartse duinen. Daarbij wordt zand met veel organisch slib gebruikt. Deze voedselrijke bodem veroorzaakt een wildgroei aan struiken en loofbomen.
Het stikstofgehalte in de lucht was in die tijd vrij hoog. Stikstof, dat werkt als kunstmest, kwam bij regen met bakken naar beneden. Daarbij kwam ook nog eens dat de konijnenstand door de ziektes myxomatose en VHS vrijwel volledig werd weggevaagd. Van natuurlijke begrazing was daardoor geen enkele sprake meer.
Al met al de ideale omstandigheden voor een explosie van struiken en snelgroeiend loofhout.
Monocultuur
Op zich is er niets mis met een mooi bos. Gelukkig zijn er nog steeds heel wat fraaie stukken bos in de duinen te vinden. Het nadeel van een groot bos is dat er een monocultuur ontstaat.
De soortenrijkdom in flora en fauna gaat door monocultuur verloren en het karakteristieke duingebied van Rockanje verdween daardoor.
Duinherstel
Natuurmonumenten, de gemeente Westvoorne en particulieren eigenaren zijn van 2011 tot 2017 bezig geweest met grootschalige herstelwerkzaamheden aan de duinen. Door het massaal kappen van bomen, het verwijderen van struiken en het afgraven van akkers, hebben de duinen een heel ander gezicht gekregen.
Aan het begin van de werkzaamheden leek het wel alsof er een ware veldslag plaatsvond in de duinen. De hele dag door hoorde je het geluid van zware machines, kettingzagen en vallende bomen.
Wanneer je in die periode door de duinen liep, dan had je het gevoel dat door het massale bomen kappen het nooit meer goed zou komen met de duinen. Het aanzicht van massaal gekapte bomen en dorre kale vlaktes die er destijds voor terugkwamen, waren ook geen pretje om naar te kijken. Van boomverzorging kon geen enkele sprake meer zijn.
Wanneer je echter vandaag door het Waterbos, de Stekelhoek of het Quackjeswater loopt, dan kun je alleen maar concluderen dat al die moeite, investeringen en tijdelijk ongemak, geweldig hebben uitgepakt.
De natuur heeft zich prachtig hersteld en de biodiversiteit is in een mum van tijd enorm toegenomen. De duinen zijn hier zo mooi geworden!
Zo mooi zie je ze niet veel meer in Europa.